اسکندر و الماس

 

 

_{^{در زمان حمله ی اسکندر به ایران اسکندر مسیر اصلی لشکر را به راهی انحرافی هدایت کرد و تا تاریکی شب به راه خود ادامه دادند و به مکانی رسیدند در میان دو کوه که در ان جا تاریکی نور به اوج خود رسیده بود در ان لحظه اسکندر به سربازانش دستور ایستادن داد ولشکریانش را متوقف کرد}}

_{^{اسکندر شروع به سخنرانی کرد در مورد جنگ پیش رو وسایر مساِل دیگر.....}}

_{^{و در ان هنگام که سربازانش اماده به رفتن شدن اسکندر دستور عجیبی داد}}  

 

_{^{اسکندر دستور داد که مشعل ها را خاموش کنند و به راه ادامه دادند تا به مکانی در میان دو کوه رسیدن  .....}}

 

_{^{به سربازان وفرمانده هانش  گفت:ای جنگجویانه من در زیر سم اسب های شما شی است که اگر شما ان را بردارید پشیمان خواهی شد}} 

 

_{^{واگر ان را برندارید پشیمان خواهید شد واگر زیاد و کم بردارید باز پشیمان خواهی شد}} 

 

_{^{سپاهیان او از این گفته متجب شدن و گروهی اندکی از ان شی برداشتند  وگروهی زیاد برداشتند وگروه دیگر گفتند چون ما چه برداریم و چه بر نداریم پشیمان میشویم پس ما بر نداشتن را انتخاب میکنیم و بعد از ان اسکندر دوباره دستور داد که سربازانش حرکت کنند}}  

_{^{وتا دمیده صبح ان ها به راه خود خود ادامه دادند و وقتی صبح شد سربازان به ان شی  که برداشته بودند نگریستند دیدند ان ش که برداشته بودن از جنس الماس بود}} 

 

_{^{کسانی ک برداشته بودند پشیمان بودند که چرا بیشتر برنداشتند و کسانی که بر نداشتند پشیمان بودند که چرا برنداشتند}}